Wat het inzetten van fysieke beweging je kan leren over je leiderschap.

Stel je voor:
Je wordt gevraagd een simpele beweging te maken die jouw leiderschap symboliseert.

Welke beweging maak jij ?
Ben je de staccato leider die gelijk een duidelijke en eenvoudige beweging voorhanden heeft?
Heb je wat onderzoekstijd nodig en kom je dan met een (duidelijke)beweging?
Of ben je die leider die gewoon begint en dan tijdens het doen van beweging (lees strategie) veranderd?

Je komt erachter door het in beweging te brengen en je krijgt duidelijkheid over hoe effectief jij op dat moment bent. Ben je door de groep te volgen? Is jouw beweging bedacht of authentiek? Komt de beweging overeen met wie je bent? Wanneer dit namelijk niet het geval is zal niemand je willen of kunnen volgen.

En wat ervaar je als je jouw eigen beweging moet volgen?
Allerlei onbewuste processen worden ineens glashelder en voelbaar. En daarmee hanteerbaar.

Tijdens een van mijn trainingen gebruikten we deze oefening. Een groep managers werd gevraagd een bewegingschoreografie te maken met als thema: Het stresstheater. Maak een eenvoudige choreo waarin je laat zien wat jij doet als je gestrest bent.

Het ervaren van stress blijven we lang ontkennen terwijl het voor de buitenwereld heel zichtbaar en voelbaar is. We tikken met onze vingers, verbijten ons, lopen sneller , worden korter van stof of juist veel te uitgebreid.

De groep werd verdeeld in 4 groepen van 5 en elke groep ging aan de slag. Iedere deelnemer ging eerst op zoek naar zijn of haar eigen beweging om deze daarna aan de groep aan te kunnen leren. De choreo ontstond door de verbinding van al deze verschillende bewegingen.

In een groep ging het helemaal mis. De choreo liep niet, mensen kregen hun bewegingen niet gelijk en er werd veel gepraat en overlegd. Op de vraag “ wat gebeurt hier?” kreeg ik een verrassend en zeer eerlijk antwoord.

Een van de managers zei: “ik twijfel over wat ik zal doen en heb de vraag in de groep gegooid en nu komen ze er niet uit, dus heb ik geen beweging.” Een antwoord met vele lagen en voldoende stof voor een coachingsgesprek.
Op mijn vraag of ze dit misschien herkende in haar eigen team werd met stilte geantwoord. Het duurde even en toen realiseerde ze zich dat ze ook op deze wijze leiding gaf. “ Ik loop vaak helemaal leeg van dit soort gedoe en ga dan teleurgesteld naar huis omdat we weer niks zijn opgeschoten”. Ik pak mijn rol gewoon niet en weet niet waarom.
Ik nam haar apart en liet haar een aantal bekrachtigingsoefeningen doen zodat zij haar eigen focus weer kon vinden. En vanuit die focus liet ik haar de leiding nemen over de oefening. Een wereld van verschil. De choreo kwam er en maakte indruk op de rest van de groep.

Later hoorde ik van haar terug dat ze uiteindelijk haar functie als leidinggevende had beëindigd. De oefening had haar in een klap duidelijk gemaakt waar ze al jaren tegenaan liep. Ze wilde helemaal geen leiding geven of nemen. Ze wilde graag onderdeel van een team zijn.